Καλώς σας βρίσκω, καινούργιους και παλιούς.....
Χαιρετώσας !!!φιλαράκια μου πολυαγαπημένα ....
Σας παρουσιάζω κάποιες εικόνες απο τις όμορφες ακρογιαλιές
Γερακινή Χαλκιδικής....
Η παραλία του ξενοδοχείου μας....
και η αφεντιά μου......
η παραλία καλογριά Χαλκιδικής......
εδώ περνούσαμε την μέρα μας...
και φυσικά δεν θα μπορούσα να μην σας έχω
και τα μαγικά ηλιοβασιλέματα ....
βγαλμένα απο την βεράντα μας.....
Πίσω απο κάθε τέλος παραφυλάει, ένας αθεράπευτος στεναγμός....
Χτές βράδυ είπα όλα τα τελευταία αντίο.
Με μια γνώριμη γεύση εγκλωβισμένων δακρύων
αποχαιρέτησα ό,τι διάφανο, απαλό, δροσιστικό,
ευωδιαστό και μελωδικό αγάπησα κι αυτό το καλοκαίρι.
Ο ουρανός κι η θάλασσα είχαν φορέσει τα καλά τους
κάνοντας την στιγμή ποιό δύσκολη....
Ετσι γίνεται πάντα...
Καθώς φεύγαμε, το κύμα παιχνίδιζε τρελά....
λες και μας έλεγε,
έι!!!που πάτε....
μας κοιτούσε σκυθρωπό σαν χανόμασταν
απο μπρός του...
Τα βράχια ακλόνητα παίζοντας κι αυτά το μυστήριο ρόλο τους
Χιλιάδες "γιατί" αιωρούνταν έτοιμα να πετάξουν
την επόμενη στιγμή στην γειτονιά των αστεριών
Εκεί βγάζουν όλο το χειμώνα λησμονημένα μέχρι να φανούν
ξανά το επόμενο καλοκαίρι...
Τα λεπτά κύλησαν όπως πάντα, βέβαια για το δρόμο
που είχαν πάρει.
Η σκηνή παίχτηκε, το έργο τελείωσε....
Δεν αφήνει ο χρόνος περιθώρια.....
Αποδημητικά πουλιά οι μέρες κι οι εποχές τον ακολουθούν
αδιαμαρτύρητα.
