Μαϊστράλι μου!!!

ακριβέ μου θαλασσοπόρε
Έρχεσαι σαν μαϊστράλι όπως συνηθίζεις κι ακουμπάς στο προσκεφάλι μου
το μικρό πορφυρό κοχύλι της θύμισης.
Απομακρύνεσαι με αλαφρά βήματα.
Η ανάσα σου μοσχοβολά θυμάρι και μαστίχα.....ανακατεμένη με γαλάζια
αλμύρα.
Στέκω εκεί στης υπομονής το μάρμαρο. Οπως είναι λαξεμένη η ψυχή σου,
ο λογισμός σου κι ο λόγος σου.
Καμιά αχτίδα απο το φώς των γραμμάτων μου δεν μπορεί να εισχωρίσει στο
άδυτο του λαβύρινθου.
Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος.
Μετράω τις στάλες της βροχής μέχρι να έρθεις.
Εχω στην ψυχή μου την ρότα που μου χάραξες κι έτσι προσμένω την χαραυγή.

δική σου
η γαλάζια πεταλούδα των στοχασμών σου....
Αφήνομαι κι' εγώ σαν το σκαρί
πάνω στα αφρισμένα κύματα,
 στη θάλασσα αυτά με πάνε
όποτε αυτά θέλουν στα βράχια με χτυπάνε...