Αγαπημένο μου μπλοκοπαρεάκι!!!
Μου λείψατε πολύ ....
Το λαπτοπάκι μου ,επιτέλους γιατρεύτηκε.....
αφού χρειάσθηκε να του κάνουμε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς..
δηλ.(αντικατάσταση του σκληρού δίσκου...)αλλά λόγω διακοπών του
καταστήματος που είχε τα ανταλλακτικά, στην Ιταλία παρακαλώ..
εκεί βρήκαμε τον σκληρό δίσκο .... ώστε να του γίνει η μεταμόσχευση ...
αυτός ήταν εξάλλου και ένας απο τους ποιό σοβαρούς λόγους, της
τόσο μεγάλης καθυστέρησης του να φτιαχθεί..
.με αποτέλεσμα να
είναι και μεγάλο το διάστημα της απουσίας μου.
Αλλά τέλος καλό όλα καλά..
για αυτό λοιπόν
για να εξιλεωθώ ,
σας αφιερώνω το παρακάτω μουσικό κομμάτι
με όλη μου την αγάπη θέλοντας να σας ευχαριστήσω,
για τα πολύ γλυκά σας
σχόλια και την συμπαράσταση σας
για τον λόγο της απουσίας μου απο κοντά σας...
(Η επιλογή της αφιέρωσής μου αυτής το la mer,
είναι επειδή έχω κόλλυμα η γυναίκα,
μιας και δεν πήγα ακόμη διακοπές...
μα ίσως τελικά τα καταφέρω στις αρχές
του Σεπτέμβρη ,
να βρεθώ και εγώ έστω για λίγες μερούλες σε
κάποια ακρογιαλιά και να απολαύσει
επιτέλους το κουρασμένο μου κορμάκι
το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας...)
Σας φιλώ γλυκά!!!
Να περνάτε καλά ....

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010
Τρίτη 10 Αυγούστου 2010
Κλειστόν λόγω σοβαρής βλάβης....
Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010
ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΜΕ-ΤΑΣΟΥΛΑ ΜΑΜΑΛΑΚΗ
χαλαρά όμορφα........
Σας εύχομαι μέσα απο την ψυχή μου να έχετε
ένα όμορφο Σαβ/κο σαν αυτές τις εικόνες...
Φιλί γλυκό σ'όλο το διαδυκτιακό μου παρεάκι...
δηλ. σ΄ όλους εσάς που με τιμάτε με την
παρουσία σας!!!!
Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ
΄Ασε με πάλι να σου πώ
για χρόνια περασμένα
για τα τραγούδια που αγαπώ
τα παραπονεμένα.....
΄Ενας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθείς
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς..
Γλυκές θύμισες και νοσταλγίες...
Είδα τη νύχτα στο σκοτάδι κείνο το χρώμα του χρυσού
αχνό μα πια καλά γνωρίζω το πρόσωπο του φεγγαριού
δεν είναι πια όπως πρώτα ολόγιομο και φωτεινό
Δε μου χαμογελάει άλλο δε μου μιλά πια για νερά
Κείνα τα γάργαρα που πέφτει και κολυμπάει στα βαθιά
Δεν μου μιλά άλλο γι'αγάπη ερήμωσαν οι αμμουδιές
θύμισες μοναχικά τώρα σιωπούνε στις αγκαλιές των κοχυλιών
Ετσι όπως χάθηκες φεγγάρι οι νύχτες γίναν σκοτεινές...
Κύματα ήρεμα κοιμούνται στης θάλασσας την σιγαλιά
Όσο τα βότσαλα υπάρχουν θα σ' αγαπώ αληθινά
Και σύ φεγγάρι μου ήρθες πάλι έτσι χλωμό και σιωπηλό
Να μου θυμίσεις να ξεχάσω αυτόν που τόσο νοσταλγώ
Σας το αφιερώνω μ'όλη μου την ψυχή...
Ερχεται σαν αργός χαιρετισμός πέρα απο τον ορίζοντα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)