Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις ...

ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ
Εχω κάνει αρκετές αναφορές για αυτόν τον υπέροχο δάσκαλο και
συγγραφέα της αγάπης!!
Το Να Ζείς, Ν' Αγαπάς και να Μαθαίνεις, είναι απο τα καλύτερα
βιβλία του Λεό Μπουσκάλια.
Ψάχνοντας λοιπόν σήμερα ενα θέμα για να αναρτήσω , βρήκα
τούτο το βίντεο και το αφιερώνω σε όλους μας, μα
κυρίως το αφιερώνω στην αγαπημένη μας φίλη το κόκκινο φουστάνι
θέλοντας να της δείξω με τόσο απλά λόγια ,
Την αλήθεια...
Την αγάπη...
Την πίστη στον εαυτό μας....
Ελπίζω και εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου,
γλυκειά μου Ευαισθητούλα να βρείς πολλά...

Αν θέλεις στείλε μου με email την διεύθυνσή σου
για να σου χαρίσω αυτό το βιβλίο με όλη μου την αγάπη!

Καλημέρα!!!

     Η μέρα έξω μουντή και σκοτεινή...

Ο ήλιος πάνω που πήγε να σκάσει μύτη μας
κρύφτηκε πάλι....
στο χέρι μας είναι να φωτίσουμε την ζωή μας!!!
Εμπρός λοιπόν γλυκά μου φιλαράκια χαμογελάστε
ξεκινάμε για μια  ημέρα φωτεινή και χαρούμενη!!!
Πάμε????


Νάχουμε όλοι μας ενα όμορφο ηλιόλουστο
Π Σ Κ σας εύχομαι απο καρδιάς!!!

Η ζωή σαν κόκκινο κρασί !

 Είναι εκείνες οι φορές που νιώθεις τη ζωή να σε πλημμυρίζει,
απο σκέψεις και συναισθήματα ανάμεικτα σαν γλυκόπικρο κρασί...
Τα αισθήματα να ζωγραφίζουν καμβάδες αφηρημένης τέχνης
στην ψυχή σου και τα λόγια να μην επαρκούν να περιγράψουν το 
φώς  και το σκοτάδι των ανάμεικτων αισθήσεων...
Είναι στιγμές σαν "τόνοι"που τονίζουν την προσφορά της ζωής σου
και μπερδεύουν το χαμόγελο με το δάκρυ και το "θέλω" με το θα "ήθελα"!


Τότε, εκεί, τα πάντα θολώνουν στην πανδαισία ανάμεικτων 
συναισθηματικών χρωμάτων και εξαίσιων μουσικών αισθήσεων...
 Αποφασίζεις και Ναί! να αναζητήσεις την έννοια του δικού σου
"θα ήθελα" και δίνεις καινούρια αίσθηση και μυρωδιά και χρώμα..
μέσα απο το δικό σου Εσύ...και το κάνεις εκτιμητέο...
αποδεκτό απο 
τους συνανθρώπους σου...τους φίλους  σου,τον σύντροφο σου
την οικογένεια.
Γιατί νιώθουν πως εχεις όμορφα συναισθήματα για αυτούς
νιώθουν πως η καρδιά σου είναι αληθινή....
νιώθει τον πόνο...
λυπάται ,κλαίει, χαίρεται, χαμογελά αισιόδοξα...
κι'όλα αυτά σας τα λέω  μπλοκοπαρεάκι μου,
γιατί τα ένοιωσα...
στην συνάντησή μου, που είχα το προηγούμενο
Παρασκευοσαββατόβραδο
στην όμορφη Θεσσαλονίκη.


Σε κάποια έκθεση φωτογραφίας,
που μας κάλεσε η φίλη μου η Ροδούλα απο Κύπρο
και ήταν αυτή η αφορμή
να βρεθούμε με τα φιλαρακια μου, Τον Γιάννη,
την Ευτυχία,την Βούλα...

που τα γνώρισα απο εδώ και απο το face book...
Γνωρισθήκαμε απο κοντά πρώτη φορά...
μα ήταν σαν να είμασταν φίλοι απο χρόνια...


Περάσαμε υπέροχα  !!!!
Νιώσαμε την θετική ενέργεια ο ενας για τον άλλον
να μας πλημμυρίζει και να μας αγγίζουν τα ίδια συναισθήματα
αγάπης και φιλίας.
Φυσικά πίνοντα κόκκινο κρασί και οχι μόνο..
 Αυτές μου λοιπόν, τις σκέψεις και τα συναισθήματα ,ήθελα να 
τα μοιραστώ μαζί σας,
γιατί πραγματικά η φιλία οταν ειναι αληθινή
την νιώθεις...την αφουγκράζεσαι ...
φτάνει να ξέρεις να την διατηρείς
και να την φροντίζεις σαν το παλιό καλό κρασί.
Κι ας μην ξεχνάμε πως η ζωή είναι κρασί....
Ας το πιούμε λοιπόν,
μέχρι την τελευταία σταγόνα του.

 Γλυκά μου φιλαράκια ολης της μπλοκοπαρέας,
να περνάτε όμορφα ,αισιόδοξα, και με πολλά πολλά
χαμόγελα σας εύχομαι μεσα απο την καρδιά μου!!!