Η πιο όμορφη θάλασσα......

Να γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών
Eίμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε στο 'χω πει ακόμα
Ναζίμ Χικμέτ













Ήθελα να ξεκινήσω αισιόδοξα σήμερα.
Μάλλον δεν το πέτυχα, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ...
Μου τόχε αφιερώσει η κόρη μου   σε παλαιότερη
ανάρτηση ....και ξανάρθε στην μνήμη μου  ετσι
απροσδόκητα....

Δόσ'μου τα χέρια σου......

Δόσ'μουτα χέρια σου

να κρατήσω τη ζωή μου

Μια φέτα ψωμί

που δεν τη μοιραζόμαστε, πως να την αγγίξω...

Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις χτύπα με αλλού

μη σημαδέψεις την καρδιά μου...

κάπου βαθιά της ζει,

το παιδικό σου πρόσωπο,

δεν θα θελα να το λαβωσεις

Πεινάμε κι οι δύο για ένα χαμόγελο

 και μια μπουκιά ήσυχο ύπνο

Αύριο λες...

και μέσα σ'αυτή τη μικρή αναβολή

παραμονεύει ολόκληρο

το πελώριο Ποτέ.

Τάσος Λειβαδίτης

Το βρήκα προχτές στο τεφτέρι με τις σημειώσεις
των νεανικών μου χρόνων.....  
απο διάφορα αποσπάσματα
αγαπημένων μου ποιητών .
Διαβάζοντάς το  σαν κάτι  σκίρτησε μέσα στην ψυχή μου...
ίσως  οι σκέψεις της στιγμής ταυτίστηκαν με αυτούς τους
στίχους.....ίσως....; ποιός ξέρει....