Φύγαμε Ζωή..............

Είναι στιγμές που όλα μοιάζουν τόσο μα τόσο απλά....

Που οι σκέψεις ξεχνιούνται

Χάνονται στην απόλυτη γαλήνη.

Σ'εκείνο το απέραντο κενό.. 

Εκείνο το γαλάζιο τ'ουρανού

Που όλα ταξιδεύουν

Κι είμαστε οι άνθρωποι καράβια γερά

Κι' όμως.

Φουρτούνες πολλές στη ζωή....

Αμέτρητες

Κι'εγώ;

Αέρας

Να φυσάω τη ζωή στα πανιά των άλλων                                                                                                                                                                    

 Να μην αφήνω τα καράβια τους να μένουν σταθερά.

Να τους φωνάζω

Ζήστε!

Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή τελικά

για να χάνεται...

(Σκέψεις απο το ημερολόγιο του μυαλού μου)

 Καλή μας Εβδομάδα μπλογκοπαρεάκι μου!!

Μη ξεχνάτε να χαμογελάτε.....

Για να σας χαμογελάει και η ζωή....
Και καλό μας μήνα!!!

Δυό χαμόγελα ...

Ενα χαμόγελο δίνει χρώμα στη ζωή σου......

Μάθε να χαμογελάς και δεν θα σου λείψει ποτέ η αφορμή...

 Για να αρχίσει η εβδομάδα αυτή με χαμόγελα αισιοδοξίας...
 Φτάνει τόση κατήφεια γύρω μας...αμάν πιά ....
Χαμογελάτε είναι δώρο θεού  και που θα πάει,
η ζωή θα μας ανταμείψει...
με την μιζέρια ποτέ κανείς δεν κατάφερε τίποτα...

Καλή μας εβδομάδα μπλογκοπαρεάκι μου!!!
http://www.youtube.com/watch?v=OuqUQGPAtMw
Θεοδοσία μου Ευχαριστώ!!!
 

Στην πολυαγαπημένη μου φίλη Κάκια... για το άρωμα ψυχής....που μου χάρησε!!!

 Το Ευχαριστώ, είναι λίγο, πολύ λίγο,
μπρος στο μεγαλείο 
της ψυχής σου και της δοτικότητάς σου φίλη 
της καρδιάς μου Κάκια !!

 Είναι ωραία τα αρώματα είναι και τα χρώματα

για ωραίους ανθρώπους

ψυχή μου λύγισες...

Υπέροχη δημιουργία

Ονειρική πανδεσία χρωμάτων και μουσικής

που με ταξίδεψαν ποιητικά και άγγιξαν την ψυχή μου...

Μόνο το άρωμά σου δεν λέει να χαθεί....

μια με προσπερνάει, μια με ακολουθεί...

Μοναδικό και πολύτιμο το άρωμα της αγάπης.....

Αντίδωρο ψυχής!!!

Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά που με ταξίδεψες....

Λατρεύω τον Λουδοβίκο και την ονειρεμένη μουσική του...

Με αυτό σου το αφιέρωμα  ταξίδεψες τις αισθήσεις μου

σε άλλα μονοπάτια μαγικά... 

Ταξιδέψτε  και εσείς μαζί μου ....

θαρρώ πως αξίζει...

 

Η Ζωή σαν γλυκειά σοκολάτα.......

Γλυκειά Καλημέρα σαν ζεστή σοκολάτα.....

Μια σοκολάτα που αξίζει να διαβάσετε ....


Να θυμάστε, οι ποιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί,
που έχουν τα καλύτερα πράγματα, αλλά εκείνοι που φτιάχνουν
το καλύτερο, με αυτά που έχουν.
Για αυτό φιλαράκια μου αγαπημένα, και απευθύνομαι κυρίως
στους νέους και νέες της μπλοκογειτονιάς μας ....
Ζήστε απλά, αγαπάτε γενναιόδωρα, ενδιαφερθείτε βαθιά και
μιλάτε ευγενικά και να θυμάστε ακόμη ότι ,οι πλουσιότεροι
άνθρωποι στον κόσμο δεν είναι εκείνοι που έχουν τα περισσότερα,
αλλά εκείνοι που χρειάζονται τα λιγότερα....!!!

http://www.youtube.com/watch?v=RCS4lxoxBPI&feature=player_detailpage

απο την γλυκύτατη Κάρυ...
εικόνα του βίντεο δεν μπόρεσα 
δυστυχώς να σας ανεβάσω...

Το πρώτο βραβείο για το 2011 και για μένα....!!!

Ευχαριστώ από καρδιάς Μαρία μου!!!!

   Η αγαπητή και εξαίρετη φίλη μου Μαρία της μπλογκογειτονιάς μας
και της μπλογκοπαρεούλας μου, μου απένειμε πριν λίγες μέρες αυτό το
βραβείο...και εγώ το αποδέχομαι με πολύ χαρά και συγκίνηση.


 Βάσει του κανονισμού , αφού το αποδέχθηκα , πρέπει να γράψω δυο 
λογάκια διότι έτσι είθισται ... νομίζω οι περισσότεροι από εμάς, το
γνωρίζουμε.....
 είδα περνώντας μια βόλτα, από την μπλογκογειτονιά μας,
ήδη το
παραλάβατε οι περισσότεροι... ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ 
λοιπόν σε όλους μας.
Αν και κατά την ταπεινή μου, γνώμη,
τα βραβεία είναι μια ευγενική χειρονομία, αλλά αυτό,
δεν σημαίνει ότι αν κάποιοι
από εμάς δεν του χαρίζεται ένα βραβείο ,
δεν αξίζει....και θα πρέπει να
απογοητευθεί προς θεού, απλά δεν έτυχε....
Το καλύτερο βραβείο όλων μας θαρρώ πως θα συμφωνείτε
και εσείς
μπλογκοπαρεάκι μου, είναι η ΑΠΟΔΟΧΉ και η ΑΓΆΠΗ όλων
όσων μας επισκέπτονται στα ιστολόγια μας και μας δίνουν χαρά και
δύναμη αφήνοντας η όχι σχόλια, να συνεχίσουμε να γράφουμε και 
να αναρτούμε, τις χαρές, τις λύπες μας ,
και ότι άλλο μας απασχολεί ή μας
προβληματίζει...
Επί τη ευκαιρία αυτή και επειδή σήμερα με χαρά μου,
βλέπω πως οι αναγνώστες μου
έγιναν" 200"να μου ζήσουν ωρέ !!!!
Θέλω να σας Ευχαριστήσω από καρδιάς Όλους
και Όλες σας,
όσοι με αποδεχθήκατε  και με ανεχθήκανε...
αυτά τα 2,5 χρόνια και κάτι... ίσως...
  στην μπλογκογειτονιά μας.
 Είναι μεγάλη μου τιμή και σοβαρολογώ που με ανέχεστε ακόμη...
και θα με ανέχεστε για πολύ ακόμη ...χαχαχα ...σας γελά σαν,
  αν νομίζεται,
ότι θα ξεμπερδέψετε εύκολα μαζί μου...
Λοιπόν θαρρώ πως από την συγκίνηση ξέφυγα και μ' έπιασε η πάρλα...
Στο θέμα μας λοιπόν.
 Ο κανονισμός ορίζει πως πρέπει με την σειρά μου να το απονέμω σε άλλους
10 μπλογκόφιλους, μα θα μου επιτρέψετε εδώ, να παραβλέψω τον κανονισμό
αυτό , διότι μου είναι δύσκολο να διαλέξω...άσε που όπως προείπα τόχετε οι
περισσότεροι, για τον λόγο αυτό και εγώ...
το απονέμω στους  ΔΙΑΚΌΣΙΟΥΣ  (200) 
Αναγνώστες μου και Αναγνώστριες μου.
Ασχέτως αν το έχετε ή όχι..
και σε
όλους όσους με επισκεφθείτε από σήμερα και πέρα...
Ευχαριστώ πολύ Μαρία μου
για άλλη μια φορά, διότι μου έδωσες την ευκαιρία
να πω αυτά που αισθάνομαι για όλο το μπλογκοπαρεάκι μου!!!

Μπλογκοπαρεάκι μου αγαπημένο  σας κερνώ!!!

                                     Αναγνώστες και Αναγνώστριες μου
                                      Να μου ζήσετε  να Χιλιάσετε !!!!

Μια βόλτα στην παλιά μου γειτονιά.....

Οταν ακούω το συγκεκριμένο τραγούδι και με αφορμή τον 
χθεσινό μου περίπατο  με συνοδοιπόρο, το καλό μου φιλαράκι ,
στα σοκάκια της παλιάς μου γειτονιάς όπου γεννήθηκα, το μυαλό

μου οι σκέψεις μου,πηγαίνουν πίσω,πολύ πίσω, εδώ...

 

όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια.....
Διάφορες εικόνες περνούν απο το μυαλό... μου.
Αναπολώ ναί...,Νοσταλγώ ναί...την κάθε στιγμή
που έζησα,τα ίδια λάθη που έκανα, τα ίδια μάτια
που με ταξίδεψαν, τις αγαπημένες φωνές που
με ηρεμούσαν, εκείνα τα αρώματα...
Χελιδόνια που έρχονται απ'το χθές και παίζουν
χαρούμενα στις άνοιξές μας.
Μας ακολουθούν, στοιχιώνουν και φωτίζουν το
μονοπάτι της ζωής μας....
εκείνα τα χρόνια των 
παιδικών μου αναμνήσεων....
Τώρα που το σκέφτομαι αν και φτωχά,αν και στερημένα
ήταν όμορφα χρόνια.
Χρόνια που οι οσμές, οι φωνές τα τραγούδια άγγιζαν τον νού
και μέναν....
Χρόνια που ήξερες οτι δεν θα είσαι μόνος, οτι εκεί δίπλα είναι
κάποιος πάντα...
Η γειτονιά και οι άνθρωποι της γειτονιάς.
Και μεγαλώσαμε μέσα σ'αυτές τις οσμές και τις κρυφές απο μας
κουβέντες των γυναικών, και μέσα στο βασιλικό,
το γεράνι και το ανθισμένο γιασεμί.
Και τα βράδια τ'άστρα ήταν πολλά και λάμπαν δυνατά
και ο ουρανός γεμάτος με φώς και φεγγάρια. 

  






Ενα κλίκ ΣΑΣ και ίσως...κάνει και εσάς...να δείτε 
μερικές....ωραίες εικόνες απο τα παιδικά σας χρόνια..
Καλή σας ακρόαση!!!
Καλό σας Ταξίδι.....

marianna

       "   Φίλος είναι εκείνοςπου ξέρει τα πάντα για σένα και
             εξακολουθεί να σε συμπαθεί" (  Elbert Hubbard)

 Οσα δεν έχεις εκφράσει με λόγια το κάταφερες με το βίντεο αυτό...
  φιλαράκι μου αγαπημένο!!

Το Ευχαριστώ είναι λίγο πολύ λίγο...

Η Νέα Χρονιά  για μένα, στο μπλογκοσπιτάκι μου, λέω
να αρχίσει έτσι γλυκά και όμορφα ....
    χάρη στο φιλαράκι μου
     τον Γιάννη Παππά , που δημιούργησε αυτό το υπέροχο
και συγκινητικό για μένα.... προσωπικά, βίντεο, 
προς μεγάλη μου έκπληξη!!!!
 Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας μπλογκοπαρεάκι μου
γιατί πιστεύω στην αληθινή φιλία....
Εχω άδικο; δεν νομίζω....

Οι φίλοι είναι τόσο σημαντικοί στη ζωή
μας...

                                            "Οι αληθινοί φίλοι είναι πάντα αληθινοί"

                                         Οι αληθινοί φίλοι είναι δύσκολο να βρεθούν
                                          και είναι πολύτιμοι, σαν τα διαμάντια.

  

Οι "φίλοι ακόμα κι αν δεν μπορούν να σε σηκώσουν

δεν θα σε αφήσουν να πέσεις" 

θα σταθούν πλάι σου, δεν θα πατήσουν πάνω σου.

 

Θα είναι κοντά σου και στις καλές και

στις κακές στιγμές σου.

Θα σε στηρίξουν στα λάθη σου, χωρίς να

σε "πατρονάρουν"και θα σε

παρηγορήσουν, χωρίς να θριαμβολογήσουν

στις αποτυχίες σου.